Opowiedzieć o Umbrii w niewielu zdaniach, to rzecz niezwykle trudna. Można zdawkowo, że jest to jeden z regionów Italii, położony w środkowej części kraju, między Toskanią, a Lacjum, można wymienić liczbę mieszkańców, główne zajęcia ludności...

Gualdo Tadini-Rocca Flea

Ale można też na Umbrię, zwaną Zielonym sercem  Włoch, spojrzeć inaczej i – co tu dużo okryć – z trudnym do pohamowania zachwytem. Wśród dziewiczych niemal pejzaży, zielonych dolin, jezior, wodospadów, winnic i gajów oliwnych, cyprysowych alei, fascynacji Umbrią oprzeć się nie sposób. 

W tym landszafcie leżą zabytkowe miasta i miasteczka Umbrii, perły i perełki architektury nanizane na jeden sznurek: antyczna Perugia, stolica regionu,  Asyż, miasto świętego Franciszka, Gubbio, najstarsze miasto regionu o spektakularnym pięknie, Terni, Orvieto ze słynną Katedrą. W Umbrii są miasteczka i grody pamiętające Etrusków, nieprzebrane bogactwo zabytkowych budowli, dzieła mistrzów Renesansu. Ten niewielki skrawek ziemi, to prawdziwy raj dla oka i ducha.

Zainteresowania kulinarne? Proszę bardzo: Umbria jest cała do zjedzenia. Wszak słynie nie tylko z wyśmienitej oliwy, win, wyrazistych wędlin dojrzewających, doskonałych serów. Klejnotem kulinarnym Umbrii są trufle, czarne i białe, których zapachem jesienią przesiąkają sklepy i restauracyjki.

Ale dość opowieści: Umbrię trzeba odwiedzić. Zobaczyć i poczuć to zespolenie sztuki, natury, smaków, folkloru. Zaznać ludzkiej życzliwości i niespiesznego życia slow. Po prostu.

Tekst: Małgorzata Buttitta