Cykliczność zmian zachodzących w przyrodzie oraz ich nierozerwalny związek z losem człowieka wpłynęły na specyficzne postrzeganie czasu w kulturze ludowej. Rok dzielił się na pory, w których rytm prac rolniczych dyktowała przyroda, a odpoczynek związany był z celebracją świąt.
Wystawa złożona jest z dwóch warstw narracyjnych. Jedną stanowią rzeźby świątków, przyporządkowanych odpowiednim dniom w kalendarzu. Święci Ci pełnili funkcję opiekunów chłopskiego losu, wyznaczali rytm życia, pracy i odpoczynku. Rzeźby, prezentowane na ekspozycji, pochodzą z ludowych kapliczek, najczęściej zwieńczonych bogato dekorowanymi krzyżami, będących charakterystycznym elementem litewskiego krajobrazu.
Druga warstwa narracyjna, ukazana poprzez stare fotografie, odnosi się do codziennej ciężkiej pracy mieszkańców wsi, jak również zwyczajów i świąt celebrowanych na Litwie. W tej części zaprezentowane są także nagrania archaicznych litewskich pieśni obrzędowych. Całość uzupełniają fragmenty poematu Krystiana Donelaitisa pt. Rok. Obrazy z życia chłopów z XVIII wieku.
