Kościół w stylu zakopiańskim zaprojektowany został przez Tadeusza Rekwirowicza na początku lat 30. XX w. Wybudowany został z drewna modrzewiowego. Fundatorem budowy był Mieczysław Iwaszkiewicz, ówczesny dyrektor Zakładów Ostrowieckich. Kamień węgielny pod budowę kościoła położono 18 października 1931 r. Budowa świątyni została ukończona w kolejnym roku.
W 1939 r. powstała dzwonnica, w której znajdowały się dwa dzwony (o wadze 100 i 25 kg), zarekwirowane przez Niemców w latach okupacji. W 1949 r. postawiono drewnianą plebanię. Do początku lat 80. XX w. kościół kryty był gontem. W latach 1982-1984 gont na dachu kościoła został wymieniony na blachę miedzianą.
Na ołtarzu głównym znajduje się drewniana rzeźba Chrystusa wykonana przez rzeźbiarza Konarzewskiego z Istebnej. Polichromia w nawie bocznej została namalowana przez Edwardę Przeorską. W lewej nawie bocznej znajduje się ołtarz poświęcony patronce górników, Świętej Barbarze.
Przed budynkiem znajduje się pomnik poświęcony mieszkańcom Ostrowca pomordowanym przez NKWD w Katyniu i obozach jenieckich w Związku Radzieckim. Obok kościoła usytuowana jest drewniana dzwonnica, na której obecnie znajdują się trzy dzwony oraz krzyż z 1881 r. poświęcony pracy górników ostrowieckich. ( XIX w. w okolicach Ostrowca wydobywana była ruda żelaza m.in. w kopalni Henryk w Szewnej oraz kopalni Józef w Jędrzejowicach.)
Naprzeciw kościoła, po drugiej stronie ulicy Sandomierskiej znajduje się dawny Hotel Fabryczny z XIX w., gdzie w czasie rewolucji 1905 r. znajdowała się siedziba władz Republiki Ostrowieckiej.
