Zespół pałacowy Wielopolskich z klasycystycznym pałacem został wzniesiony w XVIII w. przez Franciszka Wielkopolskiego, u podnóża Góry Zamkowej. Autorem projektu był prawdopodobnie Franciszek Nax. Zespół składa się ze wspomnianego wyżej pałacu, parku i prostokątnego podwórza (z trzech otaczających go dawniej budynków gospodarczych dwa zostały zniszczone przez współczesną zabudowę).
Pałac jest budowlą piętrową na rzucie prostokąta ze skrzydłem przy narożu północnym. W południowej części przypałacowego parku znajduje się manierystyczny pawilon ogrodowy z końca XVI wieku autorstwa Santi Gucciego. Wzniesiony na planie pięcioboku w kształcie malowniczej baszty należącej zapewne do ogrodu włoskiego wchodzącego w skład kompleksu dawnego zamku Myszkowskich.
Główną fasadę pałacu ozdabiają stiukowe płaskorzeźbione sceny mitologiczne, umieszczony nad wejściem orzeł oraz znajdujący się w tympanonie herb margrabiego Franciszka Wielopolskiego. Okna w prostokątnych obramieniach zdobią stiukowe zworniki i girlandy kwiatowe. Po obu stronach schodów prowadzących na ganek stoją na postumentach rzeźby z XVIII/XIX w. przedstawiające Florę, rzymską boginię wiosny i kwiatów, i Pomonę, boginię owoców. Po ich bokach widnieją dwa wazony klasycystyczne. Wnętrze pałacu zostało przebudowane w XIX w. W sali mieszczącej dzisiaj bibliotekę zachowała się klasycystyczna polichromia.
