Rezerwat Skorocice został utworzony w 1960 roku we wsi o tej samej nazwie. Zajmuje on powierzchnię 7,7 ha. Obiekt obejmuje powstałą w wyniku zawalenia się fragmentów jaskiń krasowych i działalności erozyjnej potoku wypływającego ze źródeł w górnej części wąwozu, unikatową dolinę krasową o długości 750 m i szerokości do 80 m. Ponadto jest ona wcięta na głębokość kilkunastu metrów w skały gipsowe. Potok Skorocicki płynie dnem wąwozu, miejscami fragmentami korytarzy jaskini skorocickiej. Środkowa część wąwozu obfituje w wychodnie gipsu w formie ścian, ambon, grzęd, zapadlisk krasowych, jaskiń, wertepów, ponorów, leji i lejków krasowych. Podziw może budzić naturalny most skalny, którym można przejść nad zapadliskiem krasowym i grotą. Na terenie rezerwatu występuje różnorodna roślinność kserotermiczna z udziałem zbiorowisk typu step ostnicowy, step łąkowy i murawa kserotermiczna. z selestrią błotną i wężymordem stepowym. W ich składzie można znaleźć wiele chronionych i reliktowych gatunków: sierpik różolistny, jaskier iliryjski, gęsiówka uszkowata, stulisz miotłowy, przetacznik wczesny i zwodny oraz rezeda mała. Na dnie wąwozu natomiast spotkać można: miłka wiosennego, ostnicę włosowatą, ostnicę Jana, zawilca wielkokwiatowego, pierwiosnkę lekarską, ożotę zwyczajną i inne. Natomiast do najbardziej osobliwych okazów świata zwierzęcego należy ryjkowiec, stonka tarczyk oraz motyle z rodziny modraszków- modraszek gniady i lazurek.
