Kościół pw. Św. Mikołaja w Starym Korczynie według Jana Długosza powstał w połowie XIV wieku, za panowania Kazimierza Wielkiego. Z tego okresu zachowała się wschodnia gotycka część świątyni z prezbiterium i dolną częścią nawy wykonanej z ciosu, oraz położona od północy zakrystia wraz z kruchtą.
Zachodnia neogotycka część nawy, posiadająca charakterystyczne podłużne okna wraz z zachodnią fasadą o dwóch niskich wieżach, pomiędzy którymi znajduje się niewielka kruchta i przylegająca od południa do nawy kaplica powstała w II połowie XIX wieku. Obiekt uległ poważnemu zniszczeniu w wyniku ostrzału artyleryjskiego wojsk austriackich w roku 1914, odnowiony został w roku 1920r.
Do kościoła wchodzi się przez trzy kruchty, od zachodu, południa i północy. Z tej ostatniej wchodzi się przez zakrystię. Sklepienie zakrystii ma dwa zwrotniki, czyli klucze. Na jednym jest gwiazda, na drugim księżyc. Nawa ma pięć zwrotników, prezbiterium cztery. Ich tarcze są puste. Wsporniki sklepień w prezbiterium mają kształt kwiatów, pierwsze od strony nawy przypomina anioła, drugi zakonnika.
Najcenniejszym elementem wyposażenia kościoła jest późnogotycki krucyfiks wykonany ok. 1500 r., pierwotnie znajdujący się w tęczy kościoła.
Należy zwrócić uwagę na ciekawą czworoboczną wieżyczkę znajdującą się w południowej części świątyni. W ścianach, której zachowały się szczelinowe otwory strzelnicze. W pobliżu świątyni stoi ciekawa ceglana dzwonnica. W Starym Korczynie zachowała się niezwykła, jak dla tego regionu zabudowa typu wrzecionowego, świadcząca o starym rodowodzie miejscowości.
