Wacław Jaskłowski, właściciel Mnichowa na przełomie XIX i XX stulecia, twierdził, że kościół zbudowany został w roku 1731, chociaż akt erekcji datowany jest na rok 1770, a jako fundator wpisany został Stanisław Wąsowicz.
Natomiast ksiądz Wiśniewski jako datę budowy przyjmuje rok 1754, gdyż tę datę osobiście widział wyrytą na głównych odrzwiach świątyni. Tadeusz Przypkowski rok 1754 traktuje jako datę fundacji, a budowę widząc raczej w latach 1765–1770. Wreszcie profesor Szyszko-Bohusz za czas budowy przyjmuje okres 1767–1770.
Od roku 1836 kościół mnichowski stał się samodzielną parafią. W 1917 roku gontowe pokrycie zastąpiono blaszanym. Sam kościół jest orientowany, a jego korpus oparto na planie łacińskiego krzyża.
Ściany wykonane są z modrzewia w konstrukcji zrębowej. Elewacje szalowane są pionowymi deskami.
Wnętrze ma jednolity, rokokowy wystrój wykonany w surowym drewnie modrzewiowym i lipowym, co w sposób perfekcyjny harmonizuje się z architekturą kościoła. Ścięte naroża skrzyżowania nawy i transeptu zaakcentowane są przez pilastry o pięknie rzeźbionych głowicach. W ramionach transeptu ustawione są ołtarze, a pod kopułą chrzcielnica, ambona i dwa konfesjonały o wysokich, pokrytych bogatymi dekoracjami zapieckach.
