Najpiękniejsze i najbardziej zabytkowe dzieła sztuki sakralnej diecezji kieleckiej można oglądać w budynku kieleckiej kurii, gdzie znajduje się Muzeum Diecezjalne.
Historia Kieleckiego Muzeum Diecezjalnego sięga początków ubiegłego stulecia. Własne zbiory - wiele numizmatów, dokumentów, szat liturgicznych oraz obrazów przekazał placówce w roku 1921 ówczesny ordynariusz kielecki, biskup Augustyn Łosiński. W tym samym roku ukazuje się w „Kieleckim Przeglądzie Diecezjalnym” krótka notatka autorstwa księży Józefa Zdanowskiego i Antoniego Bożka, kierujących jako zarząd muzeum apel do proboszczów, aby ożywieni troską ratowania zabytków przeszłości, przy nadarzonej sposobności nadsyłali do seminarium wszelkie dzieła sztuki z zakresu rzeźby, malarstwa, lub przemysłu artystycznego, np.: szaty liturgiczne, relikwiarze, antyfonarze, ozdobne stare książki w tym celu, by zabytki sztuki znajdujące się po naszych kościołach nie ulegały zniszczeniu lub jakiemu innemu losowi i przez to nie ginęły dla naszej kultury minionych wieków.
Salon, stanowiący pierwszą salę Muzeum, to wnętrze z czasów, kiedy powstawała diecezja. Komplet empirowych mebli, obrazy i grafiki wiszące na ścianach to eksponaty o dwustuletniej historii - wszystkie pochodzą z początków XIX wieku. W Sali Gotyckiej zaprezentowane zostały najstarsze eksponaty - zgromadzono tutaj przykłady gotyckiej rzeźby i malarstwa. Zaprezentowane obrazy to fragmenty gotyckich ołtarzy: skrzydła tryptyku z Rakoszyna k/Nagłowic (ok.1505), a na nich wizerunki św. Jana Chrzciciela i św. Jana Jałmużnika; Tron Łaski z Witowa k/Koszyc (pocz.XVI w.) - średniowieczny wizerunek Trójcy Świętej.
Kolejna sala poświęcona jest kieleckim biskupom. Najważniejszą część ekspozycji stanowią tutaj portrety: bpa Wojciecha de Boża Wola Górskiego ( pierwszego ordynariusza kieleckiego), bpaTomasza Teofila Kulińskiego ( portret namalowany na zamówienie Kielczan przez Jana Stykę) czy bpa Augustyna Łosińskiego (portret autorstwa Piotra Nizińskiego, współtwórcy polichromii w katedrze kieleckiej).
Spośród innych obrazów na szczególną uwagę zasługuje wizerunek Chrystusa w cierniowej koronie, jeden z cyklu obrazów o tej tematyce namalowanyw 1900 roku przez Jana Stykę. W sali prezentowany jest też obraz o niespotykanej tematyce nawiązującej do historii opisanej przez Herodota - najprawdopodobniej z pracowni P.P.Rubensa, stanowiący kopię obrazu namalowanego przez mistrza „Królowa Tomyris z głową Cyrrusa”. Meble stanowiące wyposażenie sali, nawiązujące swą formą do mebli renesansowych, zdobiły niegdyś biskupią jadalnię.
