Ostrowiec Świętokrzyski słusznie kojarzy się przede wszystkim z przemysłem metalurgicznym. Słusznie, ale nie wyłącznie – Ostrowiec ma również długie tradycje garncarskie w Denkowie oraz cukrownicze w Częstocicach. Dziś z szacunkiem do przemysłowych tradycji, Ostrowiec warzy kulturę.
Pierwsza wzmianka o Ostrowcu (pierwotnie była to wieś o nazwie Ostrów) pochodzi z 1369 r. Jako miasto Ostrowiec występuje w dokumentach od 6 X 1597 r. Został założony przez właściciela wsi Ostrów, Jakuba Gawrońskiego, na skraju puszczy ostrowskiej na tzw. „surowym korzeniu”. Późniejsi jego właściciele to Ostrogscy, Tarnowscy, Zasławscy, Sanguszkowie, Lubomirscy, Łubieńscy – jest się więc czym poszczycić.
W roku 1837 na prawym brzegu Kamiennej rozpoczyna się budowa huty, którą realizuje inż. Antoni Klimkiewicz, plenipotent hr. Henryka Łubieńskiego (późniejsza huta i osada Klimkiewiczów). W 1840 r. hrabia Łubieński rozpoczyna w Częstocicach budowę cukrowni. Cukrownia rozpoczyna produkcję od ok. 1850 r. Od roku 1885 właścicielem dóbr ostrowieckich był hr. Zygmunt Wielopolski i jego żona Maria, córka warszawskiego bankiera Władysława Laskiego.
Obecnie Ostrowiec Świętokrzyski jest miastem powiatowym i liczy sobie 74 tys. mieszkańców (2006). Na terenie dawnej Huty Ostrowiec działają m.in.: Grupa Kapitałowa Obszar Przem. „Zakłady Ostrowieckie” SA, walcownia, odlewnia rur, fabryka maszyn.
A dziś Ostrowiec...
warzy kulturę... w Ostrowieckim Browarze Kultury
Zaniedbane, oszpecone niedbałymi rewitalizacjami szwalnie, budynki pokopalniane czy wytwórnie zmieniają się w tętniące życiem galerie handlowe, funkcjonalne urzędy czy pobudzające kreatywność ośrodki kultury. Ostatnią z tych funkcji przejął dawny browar rodziny Saskich w Ostrowcu Świętokrzyskim, który dziś jest kulturalnym epicentrum miasta. Tu obdywają się wystawy, koncerty, spotkania z ciekawymi ludźmi. Kliknij i dowiedz się więcej o ofercie Browaru
chroni historię miasta w ciekawych zabytkach
Pałac Wielopolskich - Muzeum Historyczno-Archeologiczne Obiekt w stylu eklektycznym z dekoracyjnym portykiem podjazdowym projektował Leonardo Jan Ludwik Marconi, wykorzystując niezrealizowany projekt pałacu dla barona Antoniego Edwarda Fraenkla, który miał stanąć w Klimkiewiczowie. Ówczesnym właścicielem dóbr ostrowieckich był hr Zygmunt Wielkopolski. W 1920 r. gościli tu przedstawiciele francuskiej misji wojskowej gen. Maxime Weygant i kpt. Charles de Gaulle. Po śmierci hr. Zygmunta Wielopolskiego, wdowa rozparcelowala dobra, a pałac sprzedała w 1931 r wraz z parkiem Zakładom Ostrowieckim. We wnętrzach urządzono hotel dla akcjonariuszy i resursę dla kadry technicznej huty. Od lata 1944 do stycznia 1945 w pałacu funkcjonował niemiecki szpital, a po wojnie siedzibę znalazły dwie szkoły – Szewińska i częstocicka. Od 1959 r. pałac opustoszał i huta przekazała go Miejskiej Radzie Narodowej w Ostrowcu z przeznaczeniem na Muzeum Regionalne, które uruchomiono w grudniu 1966 r. Od 1984 placówka nosi nazwę Muzeum Historyczno-Archeologicznego. Dziś, wśród eksponatów zgromadzonych w muzeum warto zwrócić uwagę na fajanse i porcelanę ćmielowską oraz poczet królów polskich autorstwa M. Baciarellego. W sąsiedztwie muzeum odkryto stanowiska dymarskie z okresu rzymskiego. Kliknij po więcej informacji o muzeum.
Kościół pw. św. Michała Archanioła - stoi na miejscu świątyni pw. św. Uriela Archanioła, zbudowanej i uposażonej w 1614 r. przez księcia Janusza Ostrogskiego. Pierwotny kościół został zniszczony podczas potopu szwedzkiego, potem odbudowany i konsekrowany pw. św. Michała Archanioła.
Kościół św. Mikołaja - pierwotny miał fundować biskup Prandota w połowie XIII w. Istnienie świątyni potwierdzone jest w 1326 r. W 1652 r. w miejsce drewnianego kościółka wybudowano murowany, ale został zniszczony podczas potopu szwedzkiego. Obecny zespół kościoła wraz z plebanią, dwiema wikarówkami, domem dla służby kościelnej oraz całym otoczeniem zaprojektował w stylu późnego baroku ks. Józef Karśnicki. Na teren kościelny prowadzi jedyna w swoim rodzaju brama żelazna w stylu neogotyckim, wykonana w Zakładach Ostrowieckich i eksponowana w 1896 r. na targach w Niżnym Nowogrodzie.
Kościółek Najświętszego Serca Jezusowego z 1932 r. - modrzewiową świątynię w stylu zakopiańskim zaprojektował inż. Tadeusz Rekwirowicz. Z lewej strony kościółka ażurowy krzyż z tablicą poświęconą ostrowieckim... górnikom, którzy wydobywali rudę w okolicach Szewny (kopalnia „Henryk”), Jędrzejowic (kopalnia „Józef”) oraz na północ od Kunowa w lesie Sadłowizna (kopalnia odkrywkowa „Stefania”). Z prawej strony kościółka pomnik z nazwiskami ostrowczan pomordowanych w Katyniu.
Przez Ostrowiec Świętokrzyski Przebiega Świętokrzyski Szlak Literacki
Teren u zbiegu dwóch dawnych traktów: pocztowego z Opatowa do Ostrowca oraz tzw. traktu fabrycznego, który prowadząc od Bzina przechodził przez Ostrowiec, Klimkiewiczów i dalej na wschód (w prawo) w kierunku Zawichostu, został wykorzystany jako przestrzeń powieści Pornografia W. Gombrowicza. Wg relacji jej narratora nawierzchnia traktu fabrycznego od Bodzechowa do Ostrowca pozostawiała wiele do życzenia: „bryczka zatrzęsła się na wybojach ze zgrzytem żelaznych obręczy na kołach”. Relacja z wjazdu do Ostrowca od strony Bodzechowa (z prawej) cofa nas w czasie o ponad pół wieku. „Dobiliśmy w końcu do Ostrowca z hukiem rozgłośnym, podskakując na kocich łbach od czego trzęsły się nawet policzki, przejechaliśmy obok posterunków niemieckich przed fabryką, miasteczko było to samo, co dawniej, zupełnie to samo, te spiętrzenia i rury wielkich pieców fabryki, jej mur, dalej most na Kamiennej i szyny kolejowe i główna ulica, wiodąca do rynku, a na roku kawiarnia Malinowskiego. Tyle tylko iż jakaś nieobecność stawała się wyczuwalna, nie było mianowicie Żydów” (...) Zaopatrzyliśmy się w naftę i jeszcze kilka zrobiliśmy sprawunków i jak najszybciej opuściliśmy ten dziwny Ostrowiec i odetchnęliśmy, gdy bryczkę przejęła znów na swoje miękkie łono ziemia zwykłej drogi polnej”.
